Στις 5-11 Αυγούστου: Φεστιβάλ «Παραμύθια και μύθοι στου Κένταυρου τη ράχη». Ένα 7ήμερο αφηγήσεων που φέτος θα περιλαμβάνει:

-Αφηγήσεις για του μικρούς φίλους μας.

-Ειδικά αφιερώματα όπως για τα 110 χρόνια παρουσίας του «Μουτζούρη» στα χωριά μας, θερινό σχολείο παραμυθιών, τιμητικές βραδιές, εργαστήρια αφηγήσεων κλπ.

-Παράλληλες καλλιτεχνικές εκθέσεις όπως κεραμικών, φωτογραφίας, κατασκευών- ζωγραφικής, έκθεση παραμυθιακού βιβλίου.

Το Φεστιβάλ διοργανώνεται σε συνεργασία με την «Πήλιον όρος» και το Μουσείο Ελιάς και λαδιού. Για το πλήρες πρόγραμμα θα κυκλοφορήσει σύντομα λεπτομερής αφίσα.

Στις 16 Αυγούστου: 7μμ στο προσκηνητάρι του Αγίου Σταματίου ο καθιερωμένος εσπερινός στη μνήμη του Αγιωργίτη νεομάρτυρα.

Στις 17 Αυγούστου στις 10μμ στο πολυχώρο «Ράχη» συνάντηση χορευτικών παραδοσιακών συγκροτημάτων με ζωντανή μουσική. Θα εμφανιστούν τα συγκροτήματα από το Γαρέφι Μακεδονίας, «Τερψιχώρη» από το Βόλο και το συγκρότημα του Συλλόγου μας. Η βραδιά Θα είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τους Βαλκανικούς πολέμους.

Το εργαστήρι κεντητικής αποτελεί μια δραστηριότητα που ξεκίνησε από τον τέως Δήμο Πορταριάς πριν από 13 χρόνια και συνεχίστηκε με μεγάλη επιτυχία από πέρσι στα εργαστήρια των Κοινωνικών Κέντρων του Δήμου Βόλου. Η επιτυχία οφείλεται κυρίως στην εμψυχώτρια και διδάσκουσα των τμημάτων κ.Γιάννα Κεχαγιά που με αγάπη και εμπειρία μεταδίδει τη γνώση των τεχνικών κεντητικής και πλεκτικής στις μαθήτριες της. Το τρίπτυχο των εννοιών της έκθεσης καταδεικνύει την επιλεγμένη απασχόληση των γυναικών, στον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουν - χρόνος επομένως πολύτιμος - στη διάρκεια του οποίου με τα χέρια τους δημιουργούν και συνεχίζουν μια χρόνια ενασχόληση του γυναικείου κόσμου. Χειροτεχνία με φαντασία και δεξιοτεχνία αναπαράγουν μορφές και τεχνικές σε μια ατμόσφαιρα κοινωνικής συνεύρεσης, συλλογικότητας, γόνιμης χρήσης του ελεύθερου χρόνου. Όπως οι μαστόρισσες, οι τεχνίτριες του παρελθόντος σε ατομικά ή συλλογικά εργαστήρια, μεταδίδουν από το χτες στο αύριο αυτή την πολύτιμη γνώση των τεχνικών, εμπλουτίζοντάς την με το πνεύμα και τις απαιτήσεις της εποχής. Τεχνικές ως πολύτιμες λέξεις μαγικές βγαλμένες από τα λόγια και τα χέρια των γιαγιάδων διατηρούνται έτσι μέχρι σήμερα: Κοφτό κέντημα σε λευκά υπέροχα λινά υφάσματα, κεντήματα με πολύχρωμες κλωστές και χάντρες, πλεκτό λασέ και σαΐτα, μακραμέ, βελονάκι και βελόνες με μάλλινα νήματα αλλά και υφαντά του αργαλειού.

«Πρόκειται για ένα έργο ετών των γυναικών της Πορταριάς που διαδίδεται από πέρσι στον ενιαίο Δήμο Βόλου και αγκαλιάστηκε από μεγάλο αριθμό γυναικών των συνοικιών της πόλης με το ίδιο μεράκι και αγάπη για την παράδοση και τη χειροτεχνία», επισημαίνει ο Πρόεδρος της ΚΕΚΠΑ-ΔΙΕΚ κ. Β. Κοντορίζος.

Την έκθεση επιμελήθηκαν ο εικαστικός Απόστολος Ντελάκος, διδάσκων στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης της ΚΕΚΠΑ-ΔΙΕΚ και η Χρύσα Δραντάκη, ιστορικός –κοινωνιολόγος τέχνης, Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου, που προσπάθησαν να δώσουν τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα και τον καλλιτεχνικό, συγχρόνως, αυτών των μοναδικών δημιουργιών χειροτεχνίας, παράλληλα με την εθνολογική και κοινωνική τους σημασία. Η τεχνική αποτυπώνεται στο βίντεο –φιλμ που δημιούργησε για το σκοπό αυτό ο Α.Ντελάκος καταγράφοντας τις κινήσεις των χεριών και το χρόνο των γυναικών μέσα από λόγια και τα πολυποίκιλτα έργα τους.

Για τους ενδιαφερομένους να γνωρίσουν από κοντά τα μυστικά του κεντήματος και του αργαλειού, ένας νέος κύκλος σεμιναρίων θα ξεκινήσει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, στη Πορταριά και στα Κοινωνικά Κέντρα του Δήμου Βόλου στους Αγ. Αναργύρους, στη συνοικία «Χρυσοχοϊδη» και στη Ν. Δημητριάδα.
Η έκθεση θα λειτουργεί καθημερινά και θα διαρκέσει ως τις 10 Αυγούστου.

Πηγή: http://www.magnesianews.gr/

Στη διάρκειά τους θα κατασκευάσουν βάρκες και καραβάκια (από ανακυκλωμένο χαρτί και ρετάλια), θα σχεδιάσουν μυστηριώδη πλάσματα του βυθού κάνοντας χρήση ποικίλων τεχνικών και, με τη βοήθεια χρωμάτων αλλά και του φυσικού φωτός, θα «αιχμαλωτίσουν» τη σκιά τους. Ακόμη, θα ζωγραφίσουν με άμμο και άλλα υλικά, θα φτιάξουν ένα παιχνιδιάρικο αεικίνητο φουρφούρι και, βεβαίως, αμέτρητα πολύχρωμα καλοκαιρινά βραχιόλια.

Το εργαστήρι θα πραγματοποιηθεί στις 24, 25 και 26/7 (από τις 10:30 έως τις 13:30) και θα επαναληφθεί, τις ίδιες ώρες, στις 31/7, 1-2/8.

Η συμμετοχή και τα υλικά παρέχονται δωρεάν. Επικοινωνήστε με το Μουσείο και δηλώστε έγκαιρα συμμετοχή (καθημερινά 10:00 – 18:00, πλην Τρίτης).

Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα Νότια Πύλη, Βόλος Τηλ: 24210 29844

Πηγή: http://www.magnesianews.gr/

Παρόλο που τέθηκε σε ισχύ το διάταγμα του αντιβασιλέα, στην πράξη δεν κατέστη δυνατό να αποτραπεί η συνέχιση της αρπαγής, της εξαγωγής και της καταστροφής των αιγυπτιακών αρχαιοτήτων.
Η αρχαιολογική κληρονομιά της Αιγύπτου θα έβρισκε επιτέλους έναν ισχυρό υπερασπιστή, η δράση του θα σγράγιζε την ιστορία της  αιγυπτιολογίας, τον Γάλλο μελετητή και αρχαιολόγο Ογκίστ Μαριέτ (1821-1881) που καταγόταν από την Μπουλόν-σιρ- Μερ. Αυτός εστάλη στην Αίγυπτο το 1850 από το Μουσείο του Λούβρου, όπου εργαζόταν ως βοηθός επιμελητής, για να προμηθευτεί αρχαία χειρόγραφα προκειμένου να εμπλουτιστεί η παρισινή συλλογή. Έχοντας όμως συναντήσει πολλά προσκόμματα, ο Μαριέτ αποφάσισε να ασχοληθεί με τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή της Σακκάρα, όπου το 1851 έφερε στο φως την περίφημη νεκρόπολη με τις σαρκοφάγους των ιερών ταύρων, γνωστή ως Σεραπιόν. Αρχικώς ο Μαριέτ είχε την ίδια συμπεριφορά με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους που αναζητούσαν αρχαιότητες για να τις προωθήσουν στις χώρες προέλευσης τους, αλλά πολύ σύντομα άλλαξε στάση. Τα πρώτα χρόνια των ανασκαφών του στην Αίγυπτο τον έκαναν να συνειδητοποιήσει την επείγουσα ανάγκη θέσπισης νόμων σχετικά με την προστασία και την ανάδειξη  της αρχαιολογικής κληρονομιάς. Μετά την προσωρινή  επιστοφή του στη Γαλλία, ο Μαριέτ ξαναγύρισε στην Κοιλάδα του Νείλου, συνοδεύοντας τον πρίγκιπα Ναπολέοντα, εξάδελφο του Ναπολέοντα Γ’. Ο Γάλλος αρχαιολόγος άρχισε να ασκεί πίεση στις τοπικές αρχές να αναλάβουν δράση για την προστασία των μνημείων, έως ότου, το 1858, ιδρύθηκε η Αρχαιολογική Υπηρεσία, στην οποία ο Μαριέτ διορίστηκε διευθυντής.

Οι αρχαιότητες που ανακαλύφθηκαν και στάλθηκαν στο Κάιρο αποτέλεσαν τον πυρήνα ενός μουσείου που ο Μαριέτ κατόρθωσε εντέλει να εγκαινιάσει το 1863 στην κεντρική συνοικία του Μπουλάκ, κοντά στη κοίτη του Νείλου. Η συλλογή εν τω μεταξύ συνέχισε να διευρύνεται χάρη στη διαρκή ανασκαφική δραστηριότητα, γεγονός που τελικά κατέστησε απαραίτητες επεκτάσεις του κτιριακού συγκροτήματος του μουσείου.

Το 1878 το μουσείο επλήγη από μια μεγάλη πλημμύρα του Νείλου, έτσι το μουσείο έπρεπε να μεταφερθεί σε άλλη καταλληλότερη έδρα.

Ο ιδρυτής του Αιγυπτιακού Μουσείου του Καΐρου απεβίωσε το 1881, έχοντας αφιερώσει τη ζωή του στις αρχαιότητες της Αιγύπτου. Είχε τιμηθεί για την προσφορά του με σημαντικούς τίτλους όπως «μπέης» και  «πασάς», και είχε δει να αναφέρεται το όνομα του ακόμη και στην υπόθεση μιας όπερας που προτάθηκε στον Τζουζέπε Βέρντι και από την οποία προήλθε αργότερα η Αΐντα: ένα έργο φόρος τιμής στην αρχαία Αίγυπτο που ανέβηκε για πρώτη φορά στο Κάιρο την παραμονή των Χριστουγέννων του 1871. Μετά το θάνατο του Ματιέτ τη θέση του διευθυντή του μουσείου ανάλαβε προσωρινά ο βοηθός του, ο Ιταλός Λουίτζι Βασάλι.

Ο αντιβασιλέας Ισμαήλ αποφάσισε να παραχωρήσει μία από τις κατοικίες του  για τη στέγαση του μουσείου. Η συλλογή μεταφέρθηκε εξ ολοκλήρου στην Γκίζα κι έτσι η νέα έδρα του Αιγυπτιακού Μουσείου του Καΐρου εγκαινιάστηκε το 1890.

Ύστερα από λίγα χρόνια η απόφαση ελήφθη: αφού εξετάστηκαν δεκάδες προτάσεις, ο σχεδιασμός του νέου κτιρίου ανατέθηκε στον Γάλλο αρχιτέκτονα Μαρσέλ Ντουρνιόν. Η επιλεγείσα τοποθεσία βρισκόταν στο κέντρο του Καΐρου, το Κασρ ελ-Νιλ.

Η αρχιτεκτονική πρόκληση ήταν μεγάλη για τα μεγέθη της εποχής. Το μουσείο θα χτιζόταν εξ ολοκλήρου από οπλισμένο σκυρόδερμα (μια σημαντική καινοτομία), σε νεοκλασικό στιλ με αμυδρές αναφορές στην αιγυπτιακή τέχνη. Τον Ιανουάριο του1897 ξεκίνησε η κατασκευή του, οι εργασίες διήρκεσαν περίπου πέντε χρόνια. Τον Νοέμβριο του 1901 το κτίριο ήταν πλέον ολοκληρωμένο και ήταν έτοιμο να στεγάσει τις αιγυπτιακές αρχαιότητες. Η μεγάλη «μετακόμιση» ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του επόμενου έτους και στις 15 Νοεμβρίου 1902 το νέο μουσείο επιτέλους εγκαινιάστηκε. Μεγάλες αίθουσες που επεκτείνονταν σε δύο ορόφους, οι οποίοι συνδέονταν μεταξύ τους με επιβλητικές κλίμακες, αποτέλεσαν έναν εκθεσιακό χώρο αντάξιο των χιλιάδων ευρημάτων (σήμερα μπορούν να υπολογιστούν σε περίπου 140.000), τα οποία ταξινομήθηκαν με βάση χρονολογικά, αισθητικά και θεματικά κριτήρια.

Τα επόμενα χρόνια, κυρίως μετά την ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών (1922) και των πολύ πλούσιων κτερισμάτων του, έγιναν απαραίτητες κάποιες μετακινήσεις και αλλαγές ώστε να βρεθεί χώρος για την έκθεση του θησαυρού του φαραώ. Πρόσφατα τα νέα εκθεσιακά κριτήρια και η ανάγκη για εξοικονόμηση επιπλέον χώρου οδήγησαν στην απόφαση για τη διαίρεση του μουσείου του Καΐρου στα δύο. Στο νεόδμητο μεγάλο κτίριο κοντά στις πυραμίδες της Γκίζας αποφασίστηκε να μεταφερθούν μεταξύ άλλων όλα τα κτερίσματα του Τουταγχαμών. Το υπόλοιπο της συλλογής θα παρέμενε στο παλιό επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο, μπροστά από το οποίο, στον ωραίο κήπο με τα αγάλματα που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα του επισκέπτη πριν από την είσοδό του στο μουσείο, βρίσκεται το μαυσωλείο του Μαριέτ.

Το άγαλμα του Γάλλου περιβάλλεται από μια σειρά ημικυκλικά τοποθετημένων προτομών επιφανών προσωπικοτήτων που σημάδεψαν σε παγκόσμιο επίπεδο την ιστορία της αιγυπτιολογίας. 

Πηγή: Εφημερίδα Το Έθνος της Κυριακής

Λαικής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου είναι το Πρώτο Μουσείο του Πηλίου!

Στη σάλα του μεσοπατώματος εκτίθεται φωτογραφικό υλικό των αρχών του 20^ου αιώνα και πίνακες ζωγραφικής.

Ξεχωρίζει το χειμωνιάτικο δωμάτιο με τα μακρινιτσιώτικα κιλίμια, τη θηκιαστή, δύο πίνακες του λαικού ζωγράφου Δ. Μιχαηλίδη και άλλα αντικείμενα.

Στην κουζίνα παρουσιάζονται όλα τα χάλκινα, ξύλινα και κεραμικά σκεύη και όλος ο σχετικός με το χώρο εξοπλισμός.

Το διπλανό δωμάτιο περιλαμβάνει χάλκινα καζάνια και ρακοκάζανα για την απόσταξη του τσίπουρου, αλλά και εκθέματα από τις επαγγελματικές δραστηριότητες των κατοίκων.

Στο γωνιακό δωμάτιο γίνεται αναπαράσταση αστικής κρεβατοκάμαρας των αρχών του αιώνα μας.

Στη σάλα του τελευταίου ορόφου εκτίθεται μια σειρά παλιών κεραμικών πιάτων, πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφικό υλικό κ.ά.

Το πρώτο δωμάτιο αριστερά είναι αφιερωμένο στην εκκλησιαστική τέχνη, με εικόνες μεταβυζαντινής τέχνης κυρίως, ασημένια φυλαχτά, εικονίδια, ξυλόγλυπτα και μια σειρά εκκλησιαστικών βιβλίων από τον 17^ο έως και τον 19^ο αιώνα.

Το δωμάτιο με τις παραδοσιακές φορεσιές του Πηλίου περιλαμβάνει και διάφορα, ασημένια κυρίως, στολίδια τους.

Ακολουθεί η αίθουσα που περιλαμβάνει όλα τα ιστορικά κειμήλια της κοινότητας από διάφορες ιστορικές περιόδους. Ξεχωρίζουν τα οθωμανικά φιρμάνια, με τα οποία η Υψηλή Πύλη έδωσε τα προνόμια στην αυτοδιοικούμενη τότε Μακρινίτσα, το λάβαρο και οπλισμός της Επανάστασης του 1878.

Δίπλα βρίσκεται το δωμάτιο του αργαλειού με το σχετικό εξοπλισμό της υφαντικής τέχνης.

Τέλος, ο “καλός οντάς” εντυπωσιάζει, στρωμένος με εξαιρετικά πηλιορείτικα κιλίμια, διακοσμημένος στους τοίχους με πορτρέτα, από τα οποία ξεχωρίζει αυτό της αρχόντισσας του σπιτιού Αριστέας Τοπάλη.

Το Μουσείο είναι ανοιχτά κάθε Σάββατο και Κυριακή 11.00 με 14.30, ενώ για οργανωμένες επισκέψεις σχολείων και άλλων ομάδων, είναι ανοιχτό καθημερινά (εκτός Δευτέρας)  κατόπιν συνεννόησης. Εισιτήριο 2€, οικογενειακό (άνω των 3 ατόμων) 4€, ομαδικά (άνω των 5 ατόμων) 1€/άτομο. Για οργανωμένες επισκέψεις κατόπιν συννενόησης μπορείτε να απευθυνθείτε στη Διεύθυνση Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών του Δήμου Βόλου, τηλ 24210-39644, 24210-21664, email: diki@diki.gr

να την επισκεφτούν! Η Γιορτή του Βιβλίου διήρκεσε από τις 24 Μαΐου έως 9 Ιουνίου. Τη γιορτή διοργάνωσε ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, η Περιφέρεια Αττικής, ο Δήμος Αθηναίων και ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού.
  Τέλος δεν πρέπει να ξεχάσουμε να σας πούμε για το κοινωνικό μήνυμα της διοργάνωσης «Με διάβασες; Χάρισέ με! Χάρισε ένα βιβλίο, σώσε μια βιβλιοθήκη!», στόχος είναι η δημιουργία βιβλιοθήκης της νήσου Φολέγανδρος  και των γυναικείων Φυλακών Θήβας και του Τμήματος Νέων της Κεντρικής Φυλακής Γυναικών Κορυδαλλού! Ευτυχώς όπως και τις πτοηγούμενες χρονιές οι φίλοι του βιβλίου συνέβαλαν σε αυτή την προσπάθεια για άλλη μια φορά!